سرطان کیسه صفرا چیست؟ علائم و درمان سرطان کیسه صفرا

سرطان کیسه صفرا در سلول‌های کیسه صفرا شروع می‌شود. تومور سرطانی (بدخیم) گروهی از سلول‌های سرطانی است که می‌توانند در بافت اطراف آن رشد کرده و از بین بروند. همچنین ممکن است در سایر نقاط بدن پخش شود. (متاستاز شود)

کیسه صفرا بخشی از دستگاه گوارش است. این بخش، یک اندام کوچک و گلابی شکل در زیر کبد و در سمت راست بدن است. کبد شما صفرا که مایعی به رنگ زرد و سبز است، تولید می‌کند و به بدن شما در هضم چربی‌ها کمک می‌کند. مجاری صفراوی لوله‌هایی هستند که صفرا را از کبد به کیسه صفرا منتقل می‌کنند. کیسه صفرا، مایع صفرا را ذخیره کرده و سپس آن را در روده کوچک رها می‌کند. مجاری کبدی، کیسه صفرا و مایع صفرا را سیستم صفراوی یا مجاری صفراوی می‌نامند.

سلول‌های کیسه صفرا بعضی اوقات تغییر می‌کنند و دیگر رشد نمی‌کنند یا به طور عادی رفتار نمی‌کنند. این تغییرات ممکن است منجر به شرایط غیرسرطانی (خوش خیم) مانند کوله سیستیت “cholecystitis” شود. کوله سیستیت التهاب کیسه صفرا است که غالباً در اثر سنگ کیسه صفرا ایجاد می‌شود. همچنین این تغییرات می‌توانند به تومورهای غیر سرطانی مانند آدنوم “adenomas” منجر شود.

اما در برخی موارد، تغییر در سلول‌های کیسه صفرا می‌تواند باعث سرطان شود. بیشتر اوقات، سرطان کیسه صفرا در سلول‌های غددی و در پوشش کیسه صفرا شروع می‌شود. این سلول‌ها موادی مانند مخاط، آنزیم‌ها یا هورمون‌ها را آزاد می‌کنند. به این نوع سرطان آدنوکارسینوما “adenocarcinoma” کیسه صفرا گفته می‌شود. این بیماری حدود 90٪ از کل سرطان‌های کیسه صفرا را تشکیل می‌دهد. همچنین این سرطان می‌تواند در سلول‌های نازک و مسطح به نام سلول‌های سنگفرشی نیز شروع شود. این نوع نادر سرطان، کارسینوم سلول سنگفرشی (“squamous cell carcinoma”SCC) کیسه صفرا نامیده می‌شود. سایر تومورهای کیسه صفرا می‌توانند شامل سلول‌های غده‌ای و سلول‌های سنگفرشی باشند. به این تومورها کارسینومای آدنوسکوام “adenosquamous carcinomas” گفته می‌شود.

انواع نادر دیگر سرطان کیسه صفرا نیز وجود دارند. این موارد، شامل سارکوم و لنفوم “sarcoma and lymphoma” است.

 

کیسه صفرا چیست؟

کیسه صفرا بخشی از دستگاه گوارش است. این اندام کوچک و گلابی شکل در سمت راست بدن، در زیر لوب راست کبد است.

بدن بدون کیسه صفرا همچنان می‌تواند عمل کند. اگر پزشکان به دلیل درمان بیماری، نیاز به برداشتن آن داشته باشند، اثرات جدی در دراز مدت وجود ندارد و همچنان بدن می‌تواند غذا را هضم کند.

ساختار کیسه صفرا

کیسه صفرا در حدود 7/5 تا 10 سانتی متر (4/4 اینچ) طول و حدود 2.5 سانتی متر (1 اینچ) عرض دارد.

کیسه صفرا از لایه‌هایی از بافت، با نام‌های زیر تشکیل شده است:

• مخاط – لایه داخلی سلول‌های اپیتلیال “epithelial” (اپیتلیوم) و لامینا پروپریا (بافت همبند شل)
• یک لایه ماهیچه‌ای – یک لایه از عضله نرم
• لایه perimuscular – بافت پیوندی که لایه ماهیچه‌ای را پوشانده است.
• serosa – پوشش بیرونی کیسه صفرا

کیسه صفرا، کبد و روده کوچک توسط یک سری لوله‌های نازک (مجاری) به هم وصل می‌شوند.

مجرای کبدی مشترک، صفرا را از طریق مجاری کبدی چپ و راست تخلیه می‌کند.

مجرای کیستیک کیسه صفرا به مجاری مشترک صفرا متصل می‌شود.

مجرای مشترک صفراوی جایی است که مجاری کبدی و کیستیک با روده کوچک، ارتباط پیدا کرده و به آن متصل می‌شوند.

مجاری کیسه صفرا و مایع صفرا نیز سیستم صفراوی یا مجاری صفراوی نامیده می‌شوند.

کارکرد و وظیفه کیسه صفرا

کیسه صفرا، مایع صفرا را ذخیره کرده و کنسانتره می‌کند. مایعی مایل به سبز یا مایل به زرد که توسط کبد ساخته می‌شود. صفرا برای هضم چربی‌ها به بدن کمک می‌کند. صفرا به طور عمده از موارد زیر تشکیل می‌شود:

• نمک‌های صفراوی
• رنگدانه‌های صفراوی (مانند بیلی روبین “bilirubin”)
• کلسترول
• آب

کبد، صفرا را به مجرای کبدی منتشر می‌کند. اگر صفرا برای هضم لازم نبود، به مجرای کیستیک و سپس به کیسه صفرا یعنی جایی که در آن ذخیره می‌شود، جریان می‌یابد. کیسه صفرا می‌تواند حدود 40 تا 70 میلی لیتر (8 تا 4 قاشق غذاخوری) صفرا را ذخیره کند. کیسه صفرا، آب صفرا را جذب می‌کند و آن را غلیظ‌تر می‌نماید. وقتی بعد از وعده غذایی، صفرا برای هضم مورد نیاز باشد؛ کیسه صفرا منقبض شده و آن را به مجاری کیستیک رها می‌کند. صفرا سپس به مجرای صفراوی مشترک می‌رود و درون روده کوچک، جایی که چربی‌ها را تجزیه می‌کند، تخلیه می‌شود.

 

تومورهای سرطانی کیسه صفرا

تومور سرطانی کیسه صفرا می‌تواند به بافت مجاور انتقال یابد و آن را از بین ببرد. همچنین می‌تواند در سایر نقاط بدن پخش شود (متاستاز شود). تومورهای سرطانی نیز تومورهای بدخیم خوانده می‌شوند.

اشکال مختلفی از سرطان کیسه صفرا بر اساس مکان آن‌ها و ظاهر آن‌ها وجود دارند:

• سرطان نفوذی رایج‌ترین شکل است. شکلی نامنظم دارد و در دیواره کیسه صفرا پخش می‌شود.
• نوع گره، مانند توده‌های کوچک و گرد به نظر می‌رسد. اغلب از طریق دیواره کیسه صفرا رشد می‌کند.
• پاپیلاری در حفره کیسه صفرا رشد می‌کند. مثل یک نوک پستان کوچک یا گل کلم به نظر می‌رسد.
• شایع ترین نوع تومور سرطانی کیسه صفرا، آدنوکارسینوما است. این بیماری بیش از 90٪ از کل سرطان‌های کیسه صفرا را تشکیل می‌دهد. زیرگروه‌های مختلف زیادی وجود دارد، از جمله:

– آدنوکارسینوم صفراوی

– آدنوکارسینوما از نوع روده

– آدنوکارسینوم پاپیلری

آدنوکارسینومای پاپیلری نسبت به انواع دیگر آدنوکارسینوما شیوع کمتری دارند، بنابراین دورنمای بهتری (پیش بینی) دارند.

انواع نادر سرطان کیسه صفرا شامل سرطان سلول سنگفرشی، سارکوم، لنفوم، ملانوما، کارسینوئید و کارسینومای نوروآندوکرین  ” squamous cell cancer, sarcoma, lymphoma, melanoma, carcinoid and neuroendocrine carcinomas” است.

عوامل خطر سرطان کیسه صفرا؛ آیا سرطان کیسه صفرا کشنده است؟

یک عامل خطر مسئله‌ای است که ریسک ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد. این موضوع می‌تواند یک رفتار، ماده یا شرایط باشد. بیشتر سرطان‌ها نتیجه بسیاری از عوامل ریسک‌زای بیماری است. داشتن سنگ کیسه صفرا مهم‌ترین عامل ریسک ابتلا به سرطان کیسه صفرا است.

احتمال ابتلا به سرطان کیسه صفرا با افزایش سن، افزایش می‌یابد. بیشتر افرادی که به سرطان کیسه صفرا مبتلا هستند بیش از 65 سال سن دارند.

زنان به نسبت مردان، بیشتر به سرطان کیسه صفرا مبتلا هستند. خانم‌ها میزان بالاتری، سنگ کیسه صفرا و التهاب کیسه صفرا دارند و این موضوع ممکن است ریسک ابتلا به سرطان کیسه صفرا را بیشتر کند.

میزان ابتلا به سرطان کیسه صفرا در برخی کشورها و قومیت‌ها، بالاتر است. در اسرائیل، هند، آمریکای لاتین، آسیای شرقی و اروپا ابتلا به ​​سرطان کیسه صفرا بالاتر از حد متوسط رخ می‌دهد. در آمریکای شمالی تعداد افرادی که به سرطان کیسه صفرا مبتلا می‌شوند کم است اما میزان ابتلا به سرطان کیسه صفرا برای افراد بومی کانادا و بومیان و آمریکایی‌های اسپانیایی بالاتر از حد متوسط ​​است.

عوامل خطر به طور کلی به ترتیب از مهم‌ترین تا سطحی‌ترین موارد ذکر شده است. اما در بیشتر موارد، رتبه‌بندی آن‌ها با قطعیت مطلق غیرممکن است.

عوامل خطرزا در ابتلا به سرطان کیسه صفرا

شواهدی قانع کننده‌ای وجود دارد که عوامل زیر خطر ابتلا به سرطان کیسه صفرا را افزایش می‌دهد.

• سنگ‌های صفراوی

وجود سنگ کیسه صفرا در کیسه صفرا را کوللیتاسیس “cholelithiasis” می‌گویند. سنگ کیسه صفرا، سنگ‌هایی سخت از کلسترول و سایرمواد هستند. داشتن سنگ کیسه صفرا یک بیماری شایع است و بیشتر در خانم‌ها دیده شده است. سابقه سنگ کیسه صفرا شایع‌ترین عامل خطر ابتلا به سرطان کیسه صفرا است، اما فقط تعداد بسیار کمی از افراد مبتلا به سنگ کیسه صفرا به سرطان کیسه صفرا مبتلا می‌شوند.

• التهاب مزمن

التهاب کیسه صفرا را کوله سیستیت می‌نامند. التهاب مزمن کیسه صفرا می‌تواند خطر ابتلا به سرطان کیسه صفرا را افزایش دهد. بسیاری از عوامل خطرزا در ابتلا به سرطان کیسه صفرا از جمله سنگ کیسه صفرا و عفونت باکتریایی، می‌توانند باعث التهاب شوند. كلانژیت اسكلروز “sclerosing cholangitis” اولیه، بیماری مجاری صفراوی نیز می‌تواند باعث التهاب مزمن شود و ریسک بالاتری را جهت ابتلا به سرطان کیسه صفرا ایجاد کنند.

• کیست کولدوکلال “Choledochal”

کیست کولدوکلال نادر است. به آن بیماری کیست مادرزادی درخت صفراوی نیز گفته می‌شود. آن‌ها می‌توانند با مجاری صفراوی که بزرگ‌تر از حد طبیعی است، رشد کنند. کیست کولدودال می‌تواند باعث التهاب و گردش غیرطبیعی صفرا در مجاری صفرا و کیسه صفرا شود.

• ناهنجاری اتصالات مجرای لوزالمعده

محل اتصال مجرای لوزالمعده، نقطه‌ای است که مجرای لوزالمعده و مجاری صفراوی در خارج از قسمت اول روده کوچک (اثنی عشر) قرار می‌گیرد. ناهنجاری در این محل، یک اتصال غیرعادی مجرای لوزالمعده است. این ناهنجاری نادر است و اگر آن را داشته باشید، به آن معنی است که با این بیماری متولد شده‌اید. این ناهنجاری باعث می‌شود که مایع گوارشی پانکراس به جای روده کوچک به مجاری صفرا برگردند و  به تحریک مزمن کیسه صفرا منجر شود.

• عفونت باکتریایی

عفونت‌های مزمن باکتریایی ممکن است باعث التهاب مزمن یا تحریک کیسه صفرا شود و خطر ابتلا به سرطان کیسه صفرا را افزایش می‌دهد. این عفونت‌ها شامل موارد زیر است:

1. سالمونلا توفی (S. Typhi) باعث تب حصبه می‌شود. گاهی باکتری‌ها را در بدن خود دارید اما هیچ علامتی نخواهید داشت. غالباً افراد در این حالت سنگ‌های صفراوی را دریافت می‌کنند که این امر ممکن است خطر ابتلا به سرطان کیسه صفرا بیشتر کند.
2. هلیکوباکتر بیلیس (H. Bilis) و هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) با ریسک ابتلا به سرطان کیسه صفرا مرتبط هستند. عفونت هلیکوباکتر ممکن است منجر به سنگ کیسه صفرا و التهاب مزمن شود.

• کیسه صفرا پرسلن

کیسه صفرا پرسلن یک بیماری غیرمعمول است. کلسیم روی دیواره‌های کیسه صفرا تشکیل می‌شود و باعث سخت شدن آن می‌شود. این بیماری ممکن است در اثر التهاب مزمن کیسه صفرا و معمولاً به دلیل سنگ صفرا ایجاد می‌گردد.

• اضافه وزن یا چاقی

اضافه وزن یا چاقی یک عامل خطرزا برای ابتلا به سرطان کیسه صفرا است. چاقی با تولید سنگ‌های کیسه صفرا ارتباط دارد. اضافه وزن و چاقی شایع‌ترین عامل ریسک ابتلا به سرطان کیسه صفرا است.

• پولیپ

پولیپ کیسه صفرا توموری در لایه داخلی کیسه صفرا است. بیشتر پولیپ‌ها غیرسرطانی هستند. پولیپ‌های بزرگ‌تر از 1 سانتی‌متر احتمال ابتلا به سرطان را دارند. پولیپ‌های سرطانی کیسه صفرا، بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود.

• قرار گرفتن در معرض توروتراست “Thorotrast”

توروتراست (دی اکسید توریم) ماده‌ای است که در گذشته برای آزمایش‌های تصویربرداری مورد استفاده قرار می‌گرفت. مطالعات نشان می‌دهد افرادی که توروتراست را تزریق کرده‌اند، احتمال بیشتری برای ابتلا به سرطان کیسه صفرا دارند.

عوامل احتمالی موثر در ابتلا به سرطان کیسه صفرا

فاکتورهای زیر با ابتلا به سرطان کیسه صفرا در ارتباط است اما شواهد کافی وجود ندارد که با اطمینان خاطر نشان کند که این عوامل خطرزا هستند. برای روشن شدن نقش این عوامل در سرطان کیسه صفرا، تحقیقات بیشتری لازم است.

• سابقه خانوادگی
• دیابت
• تعداد حاملگی

 

سؤالاتی که باید از پزشک خود در مورد سرطان کیسه صفرا بپرسید:

به منظور تصمیم‌گیری مناسب برای تشخیص و یا درمان بیماری شما، از تیم بهداشت و درمان خود در مورد خطرات احتمالی سوال کنید.

• آیا سرطان من، فراتر از کیسه صفرا گسترش یافته است؟
•  من در چه مرحله‌ای از سرطان کیسه صفرا قرار دارم؟
•  آیا قبل از در نظر گرفتن گزینه‌های درمانی، به آزمایش‌های دیگری نیاز دارم؟
•  آیا لازم است پزشکان دیگری را ملاقات کنم؟
•  در درمان این نوع سرطان، تجربه شما چه مقدار است؟
•  آیا باید از پزشکان دیگری، اطلاعات و نظراتشان را دریافت کنم؟

 

مواردی که خطر ابتلا به سرطان کیسه صفرا را کاهش می‌دهند:

با انجام موارد زیر می‌توانید خطر ابتلا به سرطان کیسه صفرا را کاهش دهید:

• داشتن وزن بدنی سالم و نرمال

تحقیقات نشان می دهد که اضافه وزن یا چاقی خطر ابتلا به سرطان کیسه صفرا را افزایش می‌دهد. با داشتن وزن سالم بدن می‌توانید خطر ابتلای خود را کاهش دهید. تغذیه خوب و فعالیت بدنی به شما در داشتن وزن سالم بدن کمک کند.

• دریابید که آیا در معرض خطر ابتلا به سرطان کیسه صفرا هستید یا خیر.

برخی از افراد علائمی ندارند اما سنگ بزرگ کیسه صفرا، پولیپ بزرگ یا کیسه صفرا پرسلن دارند. این موضوع ممکن است خطر ابتلا به سرطان کیسه صفرا را بالاتر از حد متوسط ببرد. در مورد ریسک ابتلای خود با پزشک صحبت کنید. اگر بیشتر از حد متوسط، در معرض خطر ابتلا به بیماری هستید، برای بررسی سرطان کیسه صفرا به دفعات بیشتری به پزشک مراجعه کنید. پزشک، نوع آزمایشات و تعداد دفعات انجام آن را به شما توصیه خواهد کرد.

 

علائم سرطان کیسه صفرا

سرطان کیسه صفرا ممکن است در مراحل اولیه خود هیچ علامت یا علائمی ایجاد نکند. اغلب علائم در مراحل بعدی بیماری (هنگامی که تومور به بافت‌ها و اندام‌های اطراف رشد کرد) ظاهر می‌شوند. سایر شرایط بهداشتی می‌تواند باعث علائم سرطان کیسه صفرا شود. برخی از علائم ممکن است در اثر کیسه صفرا غیرسرطانی مانند سنگ کیسه صفرا و کوله سیستیت ایجاد شود.

برخی از سرطان‌های اولیه کیسه صفرا زمانی‌که فرد، جراحی را جهت برداشتن سنگ کیسه صفرا انجام می‌دهد، به طور اتفاقی مشاهده می‌شود.

شایع‌ترین علامت سرطان کیسه صفرا، درد شکم است که از بین نمی‌رود. معمولاً در قسمت بالای شکم در سمت راست قرار دارد. علائم دیگر عبارتند از:

• تهوع و استفراغ
• قادر به خوردن غذاهای چرب نیستند.
• از دست دادن اشتها
• تب و لرز

 

علائم مراحل پیشرفته سرطان کیسه صفرا:

• زردی: این بیماری هنگامی که سرطان، مجرای صفراوی را مسدود می‌کند و صفرا در خون و بافت‌های بدن رشد می‌کند، اتفاق می‌افتد.
• خارش: یرقان یا زردی می‌تواند باعث خارش پوست شود.
• کاهش وزن
• حساسیت در سمت راست شکم وجود دارد.
• نفخ یا تورم شکم به دلیل وجود تومور یا ایجاد صفرا: بعضی اوقات پزشک می‌تواند در یک معاینه فیزیکی، کیسه صفرا را بزرگتر از حد طبیعی (بزرگ شده) تشخیص دهد.
• اندازه کبد افزایش می‌یابد.
• ایجاد مایعات در شکم (به نام آسیت) “ascites”

تشخیص سرطان کیسه صفرا

تشخیص، فرآیند یافتن علت بروز یک مشکل است. پزشک در مورد علائمی که وجود دارد از شما سؤال خواهد کرد و ممکن است معاینه بدنی نیز انجام دهد. پزشک بر اساس این اطلاعات، شما را برای بررسی سرطان کیسه صفرا یا سایر مشکلات سلامتی، به انجام آزمایشات ترغیب می‌کند.

غالباً علائم سرطان کیسه صفرا در مراحل بعدی مشاهده می‌شود زیرا معمولاً زودتر علایمی ایجاد نمی‌کند.

گاهی اوقات علائم بعد از برداشتن کیسه صفرا به دلایل دیگری مانند سنگ کیسه صفرا یا کوله سیستیت مزمن (التهاب طولانی مدت کیسه صفرا) یافت می‌شود.

روند تشخیص ممکن است طولانی و ناامیدکننده به نظر برسد. نگرانی شما طبیعی است اما سعی کنید به یاد داشته باشید که سایر شرایط تاثیرگذار بر روی سلامتی می‌توانند علائمی مشابه سرطان کیسه صفرا را ایجاد کنند. این مهم است که تیم مراقبت‌های بهداشتی قبل از تشخیص سرطان کیسه صفرا دلایل دیگر را رد کنند.

از آزمایش‌های زیر معمولاً برای رد یا تشخیص سرطان کیسه صفرا استفاده می‌شود. بسیاری از همان آزمایشاتی که برای تشخیص سرطان استفاده می‌شود برای یافتن مرحله بیماری (تا چه حد سرطان پیشرفت کرده است) نیز استفاده می‌شود. پزشک ممکن است آزمایشات دیگری را نیز انجام دهد تا سلامت عمومی شما را بررسی کند و به شما در برنامه‌ریزی درمان کمک کند.

تاریخچه سلامت و معاینه بدنی

تاریخچه سلامتی شما سابقه‌ای از علائم، عوامل خطرزا و تمام وقایع پزشکی و مشکلاتی است که در گذشته داشته‌اید. پزشک در مورد تاریخچه شما سؤالاتی خواهد پرسید:

• علائمی که نشان‌دهنده سرطان کیسه صفرا است.
• شرایط غیرسرطانی کیسه صفرا مانند سنگ کیسه صفرا یا کوله سیستیت مزمن.
• همچنین ممکن است پزشک در مورد سابقه خانوادگی شما در ابتلا به سرطان کیسه صفرا سؤال کند.

معاینه فیزیکی به پزشک شما اجازه می‌دهد تا هرگونه علائم از سرطان کیسه صفرا را جست‌وجو کند. در طی معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است:

• شکم را برای یافتن هرگونه توده، حساسیت، تورم یا مایع لمس کند.
• برای تشخیص زردی به سفیدی چشم و پوست نگاه کند. (نشانه زردی)
• غدد لنفاوی را در کشاله ران لمس کند.

آزمایشات شیمیایی خون، جهت تشخیص سرطان کیسه صفرا

آزمایشات شیمایی خون، برخی مواد شیمیایی موجود در خون را اندازه‌گیری می‌کند. آن‌ها نشان می‌دهند که اندام‌های خاص چگونه عملکردی دارند و می‌توانند به درمان ناهنجاری‌ها کمک کنند. ممکن است از آن‌ها برای تشخیص مشکلات کیسه صفرا یا سرطان کیسه صفرا نیز استفاده شود.

افزایش مقدار بیلی روبین (یک ماده شیمیایی موجود در صفرا) ممکن است نشانه انسداد مجاری صفراوی یا مشکلی در کبد به دلیل تومور کیسه صفرا باشد.

افزایش مقدار قلیایی فسفاتاز “phosphatase”، آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و آسپارتات ترانس آمیناز (AST) ممکن است نشانه گسترش سرطان به کبد باشد.

سونوگرافی، جهت تشخیص سرطان کیسه صفرا

سونوگرافی از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تهیه تصاویر بخش‌هایی از بدن استفاده می‌کند. همچنین از سونوگرافی برای مشاهده کیسه صفرا و بررسی مشکلات یا سرطان در افراد مبتلا به درد شکم یا زردی استفاده می‌شود.

اغلب سونوگرافی شکمی اولین آزمایش تصویربرداری است، زمانی که پزشکان به سرطان کیسه صفرا مشکوک می‌شوند. این روش تأیید می‌کند که دیوار کیسه صفرا ضخیم‌تر از حد نرمال است. همچنین اطلاعاتی در مورد اندازه تومور در اختیار شما قرار می‌دهد.

همچنین از سونوگرافی برای دیدن اینکه آیا سرطان به کبد گسترش یافته است نیز استفاده می‌شود.

سی تی اسکن،برای تشخیص سرطان کیسه صفرا

اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) از تجهیزات ویژه اشعه ایکس برای ساخت تصاویر 3 بعدی و مقطعی از اندام‌ها، بافت‌ها، استخوان‌ها و رگ‌های خونی در بدن استفاده می‌کند. یک کامپیوتر تصاویر را به تصاویر دقیق‌تری تبدیل می‌کند.

سی تی اسکن برای تشخیص موارد زیر استفاده می‌شود:

• بررسی سرطان در کیسه صفرا.
• تشخیص وجود سرطان در کیسه صفرا.
• تشخیص گسترش سرطان در خارج از کیسه صفرا به غدد لنفاوی مجاور، کبد یا سایر نقاط شکم.

آزمایشات نشانگر تومور، برای تشخیص سرطان کیسه صفرا

نشانگرهای تومور موادی هستند که در خون، بافت‌ها یا مایعات در بدن قرار دارند. مقدار غیرطبیعی یک نشانگر تومور ممکن است به معنای ابتلا به سرطان کیسه صفرا باشد.

آزمایشات نشانگر تومور معمولاً برای بررسی پاسخ بدن شما به درمان سرطان استفاده می‌شود. همچنین می‌توان از آن‌ها برای کمک به تشخیص سرطان کیسه صفرا استفاده کرد.

علائم تومور زیر برای سرطان کیسه صفرا اندازه‌گیری می‌شود:

-سطح آنتی ژن کربوهیدرات 19-9 (CA19-9) ممکن است با سرطان کیسه صفرا یا سایر شرایط بالاتر باشد.

-سطح آنتی ژن کارسینو (embryonic (CEA ممکن است با سرطان کیسه صفرا و سایر شرایط بالاتر باشد.

بیوپسی، برای تشخیص سرطان کیسه صفرا

در طی بیوپسی، پزشک بافت‌ها یا سلول‌ها را از بدن برمی‌دارد تا در آزمایشگاه آزمایش شوند. گزارش آسیب‌شناس تأیید می‌کند که سلول‌های سرطانی در نمونه یافت می شوند یا خیر.

اغلب آزمایش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی و سی تی اسکن، اطلاعات کافی را برای تأیید وجود تومور کیسه صفرا در اختیار شما قرار می‌دهند و نیازی به انجام بیوپسی نیست. این نگرانی وجود دارد که هنگام برداشتن بافت در بیوپسی، سرطان در شکم گسترش یابد.

روش‌های زیر نیز برای تشخیص بیماری سرطان کیسه صفرا، مورد استفاده قرار می‌گیرند:

• ERCP (کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد آندوسکوپی)
• PTC (کولانژیوگرافی ترانس کبدی جلدی)
• PTC (کولانژیوگرافی از طریق جلدی transhepatic)
• MRI
• لاپاروسکوپی
• آنژیوگرافی

 

درمان سرطان کیسه صفرا

اگر مبتلا به سرطان کیسه صفرا هستید، تیم درمانی شما دقیقاً برای شما یک طرح درمانی ایجاد می‌کند. این امر بر اساس سلامتی و اطلاعات خاص شما در مورد سرطان خواهد بود. وقتی تصمیم می‌گیرید که کدام روش درمانی را برای درمان سرطان کیسه صفرا انجام دهد، تیم مراقبت‌های بهداشتی شما در نظر خواهد گرفت که آیا سرطان:

• با جراحی به طور کامل قابل برداشتن است .
• با جراحی به طور کامل قابل برداشتن نیست. (غیرقابل حل است)

بیشتر سرطان‌های کیسه صفرا در اواخر مرحله‌ای دیده می‌شوند که سرطان گسترش یافته است و با جراحی نمی‌توان آن را به طور کامل از بین برد.

ممکن است به شما یک یا ترکیبی از درمان‌های زیر در مورد سرطان کیسه صفرا پیشنهاد شود:

عمل جراحی، برای درمان سرطان کیسه صفرا

از بین بردن کامل سرطان با عمل جراحی موثرترین درمان سرطان کیسه صفرا است. نوع عمل جراحی شما بستگی به اندازه و محل تومور دارد.

اگر سرطان فقط در نزدیکی منطقه بیماری شروع شده باشد، ممکن است به طور کامل تومور خارج شود. اگر سرطان فراتر از کیسه صفرا پخش نشده باشد، کیسه صفرا را جدا می‌کنند. اگر سرطان به سایر بافت‌های اطراف کیسه صفرا سرایت کرده باشد، کیسه صفرا و بافت دیگر برداشته می‌شوند.

اگر سرطان به سایر قسمت‌های بدن سرایت کرده باشد، ممکن است از بین بردن کامل سرطان امکان پذیر نباشد. جراحی برای تسکین علائم سرطان پیشرفته کیسه صفرا مانند انسداد مجرای صفراوی انجام شود. این درمان شامل قرار دادن استنت برای باز کردن مجرای صفراوی مسدود شده یا ایجاد بای‌پس برای تخلیه صفرا که توسط تومور مسدود شده است.

پرتو درمانی، برای درمان سرطان کیسه صفرا

پرتودرمانی برای تسکین علائم سرطان پیشرفته کیسه صفرا استفاده شود. بعضی اوقات پرتودرمانی بعد از عمل (تحت عنوان پرتودرمانی کمکی) انجام شود.

-برخی از عوارض جانبی پرتودرمانی جهت درمان سرطان کیسه صفرا شامل موارد زیر است:

• مشکلات پوستی مانند آفتاب سوختگی، قرمزی و تاول در منطقه‌ی تحت درمان.
• تهوع و استفراغ
• اسهال
• خستگی
• آسیب کبدی

اغلب عوارض جانبی پرتودرمانی از 1هفته یا 2 هفته بعد از آغاز درمان شروع می‌گردند و معمولاً پس از پایان درمان، به مرور زمان بهتر می‌شوند.

شیمی درمانی، برای درمان سرطان کیسه صفرا

در شیمی درمانی از داروهایی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کنند. گاهی بعد از عمل (به نام درمان شیمی درمانی کمکی) تجویز می‌شود. اگر عمل جراحی انجام نشود یا سرطان به قسمت‌های دوردست بدن گسترش یافته باشد، شیمی درمانی را توصیه می‌کنند. شیمی درمانی ممکن است به تنهایی یا همراه با پرتودرمانی استفاده شود. جهت پاک‌سازی بیماری چندین روش توسط پزشک شما ممکن است تجویز گردد.

 

مراقبت‌های پس از درمان سرطان کیسه صفرا

پیگیری پس از درمان بخش مهمی از مراقبت از سرطان است. این بازدیدها به طور منظم به تیم مراقبت‌های بهداشتی شما اجازه می‌دهد پیشرفت و بهبود شما از درمان را دنبال کنند. برخی از انواع سرطان‌ها، غیرقابل کشف هستند و مجددا بعد از درمان گسترش می‌یابند. مراقبت‌های پس از درمان، ریسک عدم کشف بیماری را کاهش می‌دهد. پزشک ممکن است مجددا درمان را شروع نماید و سرعت در تشخیص بیماری، به روند درمان کمک می‌کند.

آزمایشات بالینی، به منظور پیشگیری و درمان سرطان کیسه صفرا

آزمایشات بالینی به دنبال راه‌های جدید و بهتری برای پیشگیری، یافتن و درمان سرطان هستند.درباره آزمایشات بالینی اطلاعات بیشتری کسب کنید و مراکز درمانی مرتبط با سرطان کیسه صفرا را شناسایی نمایید. برخی از آزمایشات بالینی برای افراد مبتلا به سرطان کیسه صفرا قابل استفاده است.

 

منبع:

www.oncolink.org